دیوان اشعار رودکی

معرفی کتاب دیوان اشعار رودکی:

دیوان اشعار رودکی کتاب یکی دیگر از شاعران کهن ایرانی به نام رودکی است که او را پدر شعر فارسی می دانند. این کتاب توسط انتشارات نگاران قلم به چاپ رسیده است و ویرایش این کار مریم کاظمی بر عهده داشته است بعلاوه خط استفاده شده در این کتاب خط نستعلیق می باشد تا محتوای کتاب را زیباتر کند.

زندگینامه شاعر در کتاب دیوان اشعار رودکی:

ابوعبدالله جعفر ابن محمد رودکی در تاریخ ادب به عنوان پدر شعر فارسی شهرت دارد. وی در قرن سوم هجری قمری در روستایی از قرای رودک سمرقند زاده شد و در 69 سالگی در سال 319 در همان روستای زادگاه خویش زندگی را بدرود گفت. او از کودکی صدای زیبایی داشت و از استادی بنام ابوالعبک بختیار درس نواختن بربط می گرفت. همانطور که در کتاب دیوان اشعار رودکی خواهیم خواند او بخاطر صدای دلکش و همینطور نوازندگی خود و شعر هایی که می سرود و می خواند به شهرت رسید تا جایی که امیر خراسان نصر بن احمد سامانی را واداشت تا او را به دربار خویش بخواند. آرامگاه رودکی در نیمه قرن بیستم از روی شواهد مندرج در تذکره ها و تواریخ کشف گردید. در پی آن بقعه ای شبیه به آرامگاه عطار بر بالای گور وی ساخته شد که هم اکنون در روستای بنج رودک یا پنجکنت در 170 کیلومتری شمال شهر دوشنبه و در خاک جمهوری تاجیکستان قرار دارد.

ویژگی های شعری شاعر در کتاب دیوان اشعار رودکی:

از ویژگی های شعر رودکی این بود که او شاعر ستایشگری نبود شعرش روان‚ ساده‚ دل انگیز و سرشار از شوق و ستایش‚ لذات و شادی های زندگی است. از گوشه ها و کنایه هایی که شاعران نزدیک به روزگار او مثل دقیقی‚ ابوذراعه جرجانی و ناصر خسرو در باب این استاد شاعران آورده اند پیداست که او را شاعری نابینا می شناخته اند اما از سخن او آنچه هست بر نمی آید که همه عمر شاعر در آن تاریکی ها گذشته باشد. بر اساس کتاب دیوان اشعار رودکی نه فقط ادعای دیدن در اشعار او هست‚ بلکه تشبیهات حسی نیز در سخنان او کم نیست. اهمیت رودکی در تاریخ ادب ما نه تنها به سبب آن است که وی پیش از شاعران بزرگ دیگر به سرودن شعر فارسی روی آورد بلکه از آن جهت نیز هست که انواع مختلف شعر فارسی را به زیباترین و رساترین صورت ابداع کرد. او نخستین شاعری است که قالب های گوناگون شعر فارسی را بر پایه ای استوار بنا نهاد و راه را برای ظهور بزرگانی چون فردوسی و سایر استادان عصر غزنوی هموار کرد. پیدایش رباعی را در شعر فارسی به رودکی نسبت می دهند. رودکی با وجود تقدم نسبت به شاعران بزرگ ایران زمین از پرکارترین ها نیز به شمار می رود. طبق اطلاعات کتاب دیوان اشعار رودکی تعداد شعرهای رودکی را از صد هزارتا یک میلیون بیت دانسته اند آنچه اکنون مانده بیش از 1000 بیت نیست که مجموعه ای از قصیده‚ مثنوی‚ قطعه و رباعی را در بر می گیرد. وی غیر از اشعاری که در قالب غزل‚ قصیده و قطعه دارد کلیله و دمنه را هم به نظم در آورده بود که از آن ابیاتی پراکنده موجود است. شکوه اشعار رودکی سادگی معنی و روانی الفاظ بوده است و وی را حقا باید پدر شعر فارسی و پایه گذار سبک خراسانی یا ترکستانی خواند. همانطور که در کتاب دیوان اشعار رودکی خواهیم خواند نخستین غزل های دل انگیز فارسی را رودکی سروده است. در اشعار او شور و شادی‚ وجد و ملال‚ زهد و اندرز و شک و یقین به هم آمیخته است. تخیل او بسیار قوی و تصویر های شعرش بسیار گویاست. وی پیشاهنگ چکامه سرایان است و کهن ترین قصیده کاملی که شامل تشبیب و تخلص به مدح باشد از وی به یادگار مانده است. او را آدم الشعرا و استاد شاعران جهان نیز خوانده اند.